Eigenlijk wel bijzonder dat je geliefde opgroeide in het huis dat door je opa is gebouwd. Mirjam woonde niet ver van Bessel Dalhuisen, aan de overkant van de Middendijk. Na hun huwelijk in 1992 betrokken ze de monumentale boerderij “De Poterijen”, aan het einde van de lange oprijlaan achter de ouderlijke woning van Mirjam. Hier wonen ze nog steeds met hun drie zonen en dochter.

Over die oprijlaan naar “De Poterijen” was in de oorlog een neergeschoten V2 tussen de bomen door gescheerd en zonder te ontploffen in het weiland neergekomen. Bessel had dat ooit van zijn vader gehoord, die verder vertelde dat boeren in de buurt alles van de raket sloopten wat ze maar enigszins konden gebruiken. Een levensgevaarlijke klus. Daarna moest hij tot ontploffing gebracht worden. Men dacht dat veilig te kunnen doen door flink wat strobalen om het projectiel te plaatsen. Natuurlijk hielp dat niets. Alle ruiten in de buurt moesten er aan geloven en een wonder dat er geen verdere ongelukken zijn gebeurd.

Ook wist zijn vader nog dat de vroegere voetbalclub van Nijbroek naast hun boerderij had gespeeld. Kleedkamers waren er niet. De spelers kleedden zich om in een schuur. Als het geregend had, was het pad naar die schuur altijd erg modderig. Gastspelers verwachtten dat niet en ze hadden meestal hun goede  schoenen al onder de vette klei zitten voordat ze in de “kleedkamer” waren. Fanatiek was Nijbroek vooral als de derby tegen Welsum op het programma stond en bij de uitwedstrijd ging iedere rechtgeaarde voetballiefhebber mee. Het voetbalveld van Nijbroek is later naar een wat hogere locatie tussen het dorp en het kruispunt met de Vaassenseweg (nu de rotonde) verplaatst. Uiteindelijk ging de club op in de vereniging van Oene.

Het huis van de familie Dalhuisen ligt wat verscholen aan de Middendijk. Het is een prachtige plek. Vanuit hun tuin zie je in de weide omtrek alleen maar weilanden, afgewisseld met een enkele boerderij en een klein bosje.

De Middendijk is een lange, vrijwel rechte weg, die alleen in het noorden een aantal S-bochten vormt. Aan weerszijden loopt een sloot. Die aan de rechterkant, richting Oene, mondt uit bij het Sluisje, dat op de lijst van Monumentenzorg staat. De huizen, boerenerven en weilanden zijn bereikbaar via bruggetjes, die bijna allemaal geheel in verval zijn geraakt. Oorspronkelijk hadden ze gemetselde gewelfde duikers, zoals op de foto.

Veel bruggetjes met gemetselde duikers langs de Middendijk zijn in verval geraakt of vervangen door betonnen duikers. Jammer, vindt Bessel Dalhuisen.

Ze zagen er schoon en onderhouden uit en dat gaf een zeker aanzien aan de Middendijk. Vele zijn in de loop der jaren ingezakt en overwoekerd door onkruid. Andere zijn helemaal verdwenen en bij die gebleven zijn, is het mooie metselwerk meestal vervangen door lelijke betonnen duikers. Het wordt hoog tijd dat deze bruggen in ere worden hersteld. En dat – vindt Bessel – is een uitdaging voor het project “Polder Nijbroek”.

In elk geval ziet hij het al helemaal voor zich. De Middendijk met hoge bomen, vanaf de Kadijk tot aan het Sluisje bij de Vloeddijk, als een prachtige allee door het groene landschap van Nijbroek met aan beide kanten de mooi gerestaureerde bruggen, elk een monument op zich, als toegang tot de veelal statige boerderijen en huizen.

Dit is het achtste verhaal in de reeks Nijbroekers in beeld, geschreven door Herman van den Nieuwendijk. Herman is onderdeel van de werkgroep Polder Nijbroek en woont aan de Dijkhuizenweg.