Al eeuwenlang worden de kerkdiensten op zondag in de middeleeuwse kerk (nu PKN) door mensen uit Polder Nijbroek bezocht. Het opluisteren van de diensten met het zingen van psalmen en hymnen was beslist geen streling voor het oor. De liederen waren waarschijnlijk te moeilijk en er werd slecht gezongen. Dat kon zo niet langer en met die zelfkennis werd in 1936 het gemengde koor met de opvoedkundige naam “Oefening en Stichting” in het leven geroepen. Daarbij werd besloten, dat het koor aan kerkdiensten zijn medewerking zou verlenen zonder aan de kerk gebonden te zijn.

Wim van der Snel, secretaris, is samen met zijn vrouw Minie al jaren bij het koor. Ze herinneren zich nog goed dat er ook oudhollandse liedjes ten gehore gebracht werden. Een latere dirigent bracht daar verandering in waarna er alleen nog geestelijke liederen worden gezongen.

In de zestiger en zeventiger jaren was meneer van Essen dirigent. Koorleden werden toen nog vaak alleen bij hun achternaam aangesproken, maar bij deze dirigent durfde men “meneer” niet weg te laten. Het koor had maar liefst zo’n 80 leden. Optredens waren er geregeld, soms ook met het mannenkoor uit Epe. Toen bij zo’n gezamenlijk optreden in de hervormde kerk in Twello een lied verkeerd werd ingezet, kapte meneer Van Essen dat resoluut af en hij liet beide koren opnieuw beginnen. En daar heeft hij naderhand duidelijk zijn mening over gegeven. Een goede dirigent hoort niet gemakkelijk te zijn, maar meneer Van Essen was wel bijzonder streng. Toch had men alom respect voor hem.

In die jaren maakte het koor al jaarlijks een uitstapje, zo ook een keer naar Kleef. Natuurlijk werd daar een terrasje gepakt. “Was wollen Sie trinken? Ein kleines, mittel oder ein grosses Bier? Natuurlijk wilden de vaak nog jonge kerels “ein grote Bier”. Maar ook bij koorleden gaat dat bier zijn natuurlijke weg. Op de terugweg vroeg men de chauffeur om stil te houden, maar die vond dat langs de doorgaande weg onverantwoord. Uiteindelijk moest de bus voor een gesloten spoorwegovergang stoppen en de mannen zagen hun kans schoon om uit de bus te springen. Daar stonden ze, allemaal op een rij. Maar ook het verkeer laat zich niet dwingen. Spoorbomen omhoog, de bus trok op en de mannen stonden  met lege handen, figuurlijk dan. Ze moesten een behoorlijk eind lopen voordat ze weer in de bus, die op een veilige parkeerplaats wachtte, konden stappen. Of de chauffeur aan het eind van de rit zijn normale fooi heeft gehad, vermeldt het verhaal niet.

Een aantal van die mannen en vrouwen van toen is nog altijd lid, sommigen al meer dan 50 jaar en er is zelfs iemand die al zijn 60-jarig jubileum heeft gevierd. Dat jaarlijkse uitstapje aan het begin van het seizoen in september is niet meer weg te denken evenmin als de fietstocht aan het begin van de zomervakantie.

Een van de meest ambitieuze concerten die het koor in de laatste jaren heeft opgevoerd was “The Cruxifixion” onder leiding van de toenmalige dirigent Arjan van Hees. Een heel seizoen had men er voor geoefend. Samen met het inmiddels opgeheven koor van Twello werden kort voor Pasen concerten in de kerken van Twello en Nijbroek gegeven. Die oogstten veel lof en waardering. Het was dan ook een opmerkelijke prestatie, vooral omdat voor veel van de leden het Engels echt een vreemde taal is.

Sinds het 75-jarig bestaan van het koor dragen de vrouwen de rood-zwarte kleding en de mannen zwarte pakken met een rode das. Op 12 november 2016 zou voor het 80-jarig bestaan evenals vijf jaar eerder een jubileumconcert gehouden worden. Helaas sloeg dat jaar bij twee jongere leden de gevreesde ziekte toe. Teun Berends, de beste tenor overleed binnen enkele maanden al in september van dat jaar. De lust om te zingen voor een feestelijk concert was de koorleden wel vergaan. Er werd besloten het concert naar 6 mei 2017 uit te stellen. Het was toen de vraag of de beste sopraan, Annie Koorn, dit nog zou meemaken. Zij heeft er helemaal naar toe geleefd. “Dit nemen ze mij niet af”, zei ze dapper. Het werd haar laatste optreden.

Oefening en Stichting een koor dat uit de nood is geboren. De huidige koordirigent, Lucas Dalhuisen, heeft het niveau van het koor verder weten op te bouwen. Met veel enthousiasme wordt er een aantal keren per jaar in de kerk van Nijbroek en soms ook daarbuiten opgetreden en de concerten dwingen altijd een warm applaus af.

Het koor bestaat nu uit 41 leden. Die komen niet alleen uit de Polder Nijbroek, maar ook uit de omliggende dorpen en zelfs uit Deventer. De mensen bezoeken elke dinsdag zeer trouw de repetitie-avonden.

Nijbroek mag trots zijn op het koor “Oefening en Stichting” en op de mensen die zich inzetten voor de vereniging waartoe zeker het werven van nieuwe leden behoort. Gezien de leeftijd is er natuurlijk verloop. Tot nu toe heeft men dit gelukkig met nieuwe leden kunnen opvangen. Maar willen wij ook in de toekomst van dit voor zo’n klein dorp prachtige koor blijven genieten, dan is het noodzakelijk dat bewoners van de Polder en daarbuiten hun stem in dit koor laten meeklinken.

Dit is het zevende verhaal in de reeks Nijbroekers in beeld, geschreven door Herman van den Nieuwendijk. Herman is onderdeel van de werkgroep Polder Nijbroek en woont aan de Dijkhuizenweg.