In toeval geloven wij niet. Maar toevallig reden wij die vrijdagavond in juli 2006 wel verkeerd. Het huis aan de Dijkhuizenweg stond leeg. We liepen er om heen en wij waren meteen weg van de plek. Aan de voorkant het zicht op de boomgaard met daarachter de middeleeuwse kerk en vanuit de achtertuin een weidse blik over het landschap.
Die zondag fietsten we binnendoor naar Nijbroek om het huis opnieuw te bekijken. Een plaatsaanduiding was er onderweg niet en wij vroegen de weg aan mensen die in de tuin zaten koffie te drinken. “Nijbroek?” Ze moesten lachen. Dat was duidelijk verkeerd. De klemtoon ligt op “broek”: Nijbroek.
Bij het dorpshuis dronken wij koffie. De beheerder vertelde over het dorp, de historie, de verscheidenheid aan mensen, de feestelijke bijeenkomsten zoals Koninginnedag, de jaarlijkse kermis en kerstmarkt.
Het huis leek nog aantrekkelijker dan de eerste keer. Wij waren verkocht, maar dat betekende nog niet gekocht. Enkele maanden hebben wij moeten onderhandelen, omdat er zó veel aan het huis en de tuin gedaan moest worden. Uiteindelijk was het zo ver. Later hebben wij vaker tegen elkaar gezegd, dat wij het toch hadden moeten kopen, ook als wij niet hadden kunnen verbouwen.
Onze gasten zijn net als wij verrukt van de plek. “Als je bedenkt, dat wij voor zo’n uitzicht naar de camping gaan”, zei onze schoonzus. En iemand anders merkte op, toen hij in de kamer een schilderij bekeek: “Maar dat is je mooiste schilderij!” en hij doelde op het uitzicht vanuit het raam op de kerk.
Je loopt naar buiten en bent in de natuur. Winkels? Nee, die zijn er niet. We missen ze net zo min als de files en de stoplichten. Je bent trouwens zo in een van de omliggende dorpen, zelfs met de bus, of in 20 minuten in het centrum van Apeldoorn of Deventer.
Voor ons was de beheerder van het dorpshuis een echte ambassadeur van het dorp. De gemeenschapszin die hij noemde, ervaren wij elke keer opnieuw zonder dat het ook maar ooit benauwt. Ook na 12 jaar is Nijbroek nog steeds een plaats om verliefd op te zijn.
Ria en Herman van den Nieuwendijk
Dit is het eerste verhaal in de reeks Nijbroekers in beeld, geschreven door Herman van den Nieuwendijk. Herman is onderdeel van de werkgroep Polder Nijbroek en woont aan de Dijkhuizenweg.